Νομίζω ότι το βρήκα.... βρήκα το γιατί δεν πάνε καλά οι συντροφικές σχέσεις.... ναι ναι το βρήκα!!!
Λοιπόν ας τα πάρουμε από την αρχή... εγώ ως κοριτσάκι (νομίζω ότι αυτό το post πάλι θα κλεινει υπερ των αντρών και ότι θα χάσω τις μοναδικές αναγνώστριες που έχω....) από μικρή έψαχνα τον πρίγκιπα με το άλογο (τότε το φανταζόμουν ασπρο...τώρα θα το προτιμούσα μαύρο...να μην σου πω και με κόκκινες βούλες...) που θα ρθει να με πάρει και θα με παντρευτεί και αυτό θα με κάνει ευτυχισμένη...Τι άλλο θα έκανα άλλωστε... Το κοριτσάκι μεγαλώνοντας βλέπει ότι δεν είναι τόσο εφικτό αυτό ούτε καν απαιτούμενο..παρόλα αυτά υπάρχει μέσα της αυτό το όνειρο αυτή η ελπίδα γιατί πως να το κάνουμε αυτό την έμαθαν ότι είναι ευτυχία.... Και μην ξεχάσουμε μέσα σε όλα αυτά και την απαραίτητη γέννηση ενός τουλάχιστον παιδιού για την ολοκλήρωση της ευτυχίας...
Κάθε φορά λοιπόν που ένα κοριτσάκι σαν κι εμένα ερωτευόταν νόμιζε ότι το x αγοράκι ή ο x κύριος αργότερα θα την κάνει απόλυτα ευτυχισμένη...και τα περίμενε όλα από αυτόν...να είναι ο φίλος της ο εραστής της να την κάνει να γελάει, να την αγαπάει να την φροντίζει, να την νοιάζεται, να είναι πιστός, ειλικρινής, να ζει μαζί της να της κάνει τα χατίρια, να την κάνει να νιώθει πάντα καλά, να τη έχει πάντα πρωτεραιότητα, να μην την στεναχωρεί, να την καταλαβαίνει, να την ακούει πάντα, να μην την αφήνει για να είναι με τους φίλους του, να μην βλέπει μπάλα, να κάνει παρέα με τις φίλες της, να τον γουστάρουν οι φίλες της, να πηγαίνει παντού μαζί της για να δείχνει αυτή ότι πέτυχε σε αυτή τη ζωή (αφού είναι με κάποιον) και πόσα άλλα που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή...οι γυναίκες που διαβάζετε - αν διαβάζετε ακόμα - νομίζω ότι θα σκεφτείτε κι άλλες απαιτήσεις... α και ξέχασα μέσα σε όλα αυτά το βασικότερο...να είναι και καλός στο σεξ, να θέλει χάδια και φιλιά και αγκαλιές συνέχεια (αυτό το θέλαμε από τα αγοράκια ... αργότερα από τους "κυρίους" ζητάγαμε κάτι πιο άγριο...ε τους μπερδέψαμε τους ανθρώπους).... και φυσικά να θέλει σεξ όποτε θέλουμε εμέις..αν ήθελε πιο συχνά μμμμ....φοβόμασταν ότι μας θέλει μόνο γι αυτό...αν ήθελε πιο αραιά...δεν μας ήθελε...άντε να βρεις άκρη....
όταν λοιπόν δεν γινόταν κάτι από τα παραπάνω και απ ότι άλλο θέλαμε εμείς για να νιώσουμε ότι ο πρίγκιπας είναι μαζί μας όπως στα παραμύθια....εμείς βιώναμε την απόρριψη... και να σου οι στεναχώριες και να σου οι γκρίνιες και όλα τα σχετικά...και οι κουβέντες με τις φίλες και τα δάκρυα...δεν μ αγαπάει γιατί βλέπει μπάλα με του΄ς φίλους του (ναι γιατί καλό ειναι ρε κούκλα μου να κάνει και πράγματα με τους φίλους του), δεν με θέλει γιατί δεν θέλει να ρθει μαζί μου στο παρτυ της φίλης μου (και τι θα πάθεις καλέ να πας μόνη σου)....δεν μ αγκαλιάζει συνέχεια σνιφ (ναι γιατί θέλει να κάνει κι άλλα πράγματα με τα χέρια του)...και εκεί άρχιζε το δράμα....Γιατι το καημένο το παιδί έπρεπε τουλάχιστον να είναι ο superman για να μας ικανοποιήσει... και πάλι νομίζω κάτι θα μας έλειπε... o spiderman ισως...
Δηλαδή τι στο καλό θέλουμε ρε παιδιά από τους άντρες???? Να κάνουν τα πάντα όταν και όπως τα θέλουμε εμείς??? Και αντε και τα κάνουν , πως περιμένουμε να μην έχουν κουραστεί και μετά να θέλουν να φύγουν ή να βρουν άλλη???
Πιστεύω λοιπόν ότι το μυστικο είναι να μην τα περιμένουμε όλα από έναν άντρα...ή για να το γενικεύσω λίγο μην φανώ και αντιφεμινίστρια... δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από έναν άνθρωπο...
Για να νιώσουμε ολοκληρωμένοι και ευτυχισμένοι δεν φτάνει ο καβαλάρης και το άλογο... χρειάζονται πολλά άλογα και πολλοί καβαλάρηδες...και όχι μην παρεξηγηθώ...δεν εννοώ διαφορετικοί εραστες κλπ...Λέω απλά ότι χρειαζόμαστε να αντλουμαι ικανοποιηση και από άλλους τομείς και από άλλους ανθρώπους... Καλός ο γκόμενος κυρία μου αλλά δεν θα γίνει και φίλος σου και πατέρας σου και γιος σου... ούτε θα γίνει η κολλητή σου.. Πήγαινε βρες κανα 2 φίλες, κάνε και 5 πράγματα μόνη σου, ασχολείσου με τα δικά σου ενδιαφέροντα..και αν δεν έχεις τράβα βρες...
Ειμαστε τόσο πολύπλευρα όντα που για να ικανοποιηθούμε δεν φτάνει ένας άνθρωπος...ούτε ένας γάμος ούτε μια σχέση..
Οπότε προτείνω λοιπόν σαν λύση αυτό... να μην τα περιμένουμε όλα από τον σύντροφο και να προσπαθήσουμε να νιώσουμε ολοκληρωμένοι άνθρωποι χωρίς αυτόν πρώτα και μετά να τον βάλουμε και αυτόν στο παιχνίδι...ελπίζοντας και πιστεύοντας ότι είναι κι αυτός ολοκληρωμένος από μόνος του...κι έτσι απλά να συμπορευτούμε...
Παρόλο που τα χω σκεφτεί πολύ πολύ καιρό πριν και γενικά έχω βελτιώσει απίστευτα τον τρόπο που σχετίζομαι, είναι στιγμές που πάλι ελπιζω στην εύρεση του καβαλάρη - πρίγκιπα για να με κάνει ευτυχισμένη... Και αυτό συνήθως γίνεται στην αρχή μιας σχέσης που λέω "αχ να αυτός είναι"...Τι αυτός είναι ρε μουρλή??? Πάλι πας να φορτώσεις έναν άνθρωπο με χίλιους ρόλους και να τον κάνεις υπεράνθρωπο? Ευτυχώς το καταλαβαίνω πλέον και επανέρχομαι εύκολα στην πραγματικότητα μου και του αφαιρώ φορτία του ανθρώπου και τον αφήνω να είναι αυτό που είναι...
Δεν προσπαθώ να τον αλλάξω ...αν κάποιος από τους 2 μας βελτιωθεί μέσα από την σχέση...αυτό είναι τέλειο...αλλά όχι όχι δεν θα αλλάξω κανέναν και δεν ζητάω πολλά πλέον... ούτε άλογο ζητάω ούτε καν αυτοκίνητο...
Και βλέπω ότι έτσι πάει καλύτερα το πράγμα...
Αυτά για σήμερα... Σας φιλώ....
