Πάμε "Ιθάκη"?

Και εκεί που κάθομαι και χαζολογάω στο facebook, ανεβάζει μια φίλη αυτή την φωτό.....

Ε και σιγά θα μου  πείτε...
Τι σιγά ρε παιδιά?? Επαθα κοκομπλόκο με το που το είδα....Αυτό που γράφει είναι αυτό ακριβώς αυτό που νιώθω αυτη την περίοδο...
Οτι έμαθα να ζω στην Μυκονο και τώρα δυσκολεύομαι στην Ιθάκη...Και μην ρωτήσετε ποσα χρόνια πάω στην Μύκονο γιατί τότε δεν έχετε καταλάβει ποιανού το blog διαβάζετε.... Μύκονο 1 φορά πριν πολλά χρόνια..και Ιθάκη 1...και σε πολλά άλλα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου έχει βρεθεί η χάρη μου...
Το όλο θέμα είναι αλλού...Δεν θέλω να το αναλύσω πολύ γιατί πραγματικά γιατί δεν έχω χρόνο και γιατί δεν έχω και όρεξη..
Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι βρίσκομαι εδώ και καιρό στο δρόμο μου για την Ιθάκη, την δική μου Ιθάκη, και αυτά τα χρόνια στην Μύκονο μου βάζουν συνέχεια τρικλοποδιές..!!!! Αλλά δεν θα μασήσω....Θέλω Ιθάκη πάει και τελείωσε....

Κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε...

Βάζω κι ένα κομματάκι σχετικό και  άσχετο ταυτόχρονα...

Σας φιλώ...

love is all around

τελικά καταλαβαίνεις ότι εισαι ερωτευμένος όχι όταν όλα είναι καλά και στα πρώτα ραντεβού...αλλά στον  πρώτο τσακωμό που ο άλλος σε απογοητεύει και θυμώνεις μαζί του...και κάθεσαι και λες οτι τελείωσε και ότι δεν είσαι εσύ για τέτοια και ότι δεν θες να τον ξαναδείς... ξυπνάει μέσα σου  ένα κύμα απώθησης του άλλου και αποκαθήλωσης του στα μάτια σου...και μετά με το που τον συναντάς και κοιτάς μέσα στα μάτια του τα ξεχνάς όλα και το μόνο που θέλεις είναι να τον πάρεις αγκαλιά....and nothing else matters.....
ναι τότε λοιπόν το συνειδητοποιείς ότι το γνωστό φτερωτό πλασματάκι σε έχει επισκεφτεί για τα καλά...

καλημέρα σας!

Που είσαι κύριε superman?

Νομίζω ότι το βρήκα.... βρήκα το γιατί δεν πάνε καλά οι συντροφικές σχέσεις.... ναι ναι το βρήκα!!! 

Λοιπόν ας τα πάρουμε από την αρχή... εγώ ως κοριτσάκι (νομίζω ότι αυτό το post πάλι θα κλεινει υπερ των αντρών και ότι θα χάσω τις μοναδικές αναγνώστριες που έχω....) από μικρή έψαχνα τον πρίγκιπα με το άλογο (τότε το φανταζόμουν ασπρο...τώρα θα το προτιμούσα μαύρο...να μην σου πω και με κόκκινες βούλες...) που θα ρθει να με πάρει και θα με παντρευτεί και αυτό θα με κάνει ευτυχισμένη...Τι άλλο θα έκανα άλλωστε... Το κοριτσάκι μεγαλώνοντας βλέπει ότι δεν είναι τόσο εφικτό αυτό ούτε καν απαιτούμενο..παρόλα αυτά υπάρχει μέσα της αυτό το όνειρο αυτή η ελπίδα γιατί πως να το κάνουμε αυτό την έμαθαν ότι είναι ευτυχία.... Και μην ξεχάσουμε μέσα σε όλα αυτά και την απαραίτητη γέννηση ενός τουλάχιστον παιδιού για την ολοκλήρωση της ευτυχίας...

Κάθε φορά λοιπόν που ένα κοριτσάκι σαν κι εμένα ερωτευόταν νόμιζε ότι το x αγοράκι ή ο x κύριος  αργότερα θα την κάνει απόλυτα ευτυχισμένη...και τα περίμενε όλα από αυτόν...να είναι ο φίλος της ο εραστής της να την κάνει να γελάει, να την αγαπάει να την φροντίζει, να την νοιάζεται, να είναι πιστός, ειλικρινής, να ζει μαζί της να της κάνει τα χατίρια, να την κάνει να νιώθει πάντα καλά, να τη έχει πάντα πρωτεραιότητα, να μην την στεναχωρεί, να την καταλαβαίνει, να την ακούει πάντα, να μην την αφήνει για να είναι με τους φίλους του, να μην βλέπει μπάλα, να κάνει παρέα με τις φίλες της, να τον γουστάρουν οι φίλες της, να πηγαίνει παντού μαζί της για να δείχνει αυτή ότι πέτυχε σε αυτή τη ζωή (αφού είναι με κάποιον) και πόσα άλλα που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή...οι γυναίκες που διαβάζετε - αν διαβάζετε ακόμα - νομίζω ότι θα σκεφτείτε κι άλλες απαιτήσεις... α και ξέχασα μέσα σε όλα αυτά το βασικότερο...να είναι και καλός στο σεξ, να θέλει χάδια και φιλιά και αγκαλιές συνέχεια (αυτό το θέλαμε από τα αγοράκια ... αργότερα από τους "κυρίους" ζητάγαμε κάτι πιο άγριο...ε τους μπερδέψαμε τους ανθρώπους).... και φυσικά να θέλει σεξ όποτε θέλουμε εμέις..αν ήθελε πιο συχνά μμμμ....φοβόμασταν ότι μας θέλει μόνο γι αυτό...αν ήθελε πιο αραιά...δεν μας ήθελε...άντε να βρεις άκρη....

όταν λοιπόν δεν γινόταν κάτι από τα παραπάνω και απ ότι άλλο θέλαμε εμείς για να νιώσουμε ότι ο πρίγκιπας είναι μαζί μας όπως στα παραμύθια....εμείς βιώναμε την απόρριψη... και να σου οι στεναχώριες και να σου οι γκρίνιες και όλα τα σχετικά...και οι κουβέντες με τις φίλες και τα δάκρυα...δεν μ αγαπάει γιατί βλέπει μπάλα με του΄ς φίλους του (ναι γιατί καλό ειναι ρε κούκλα μου να κάνει και πράγματα με τους φίλους του), δεν με θέλει γιατί δεν θέλει να ρθει μαζί μου στο παρτυ της φίλης μου (και τι θα πάθεις καλέ να πας μόνη σου)....δεν μ αγκαλιάζει συνέχεια σνιφ (ναι γιατί θέλει να κάνει κι άλλα πράγματα με τα χέρια του)...και εκεί άρχιζε το δράμα....Γιατι το καημένο το παιδί έπρεπε τουλάχιστον να είναι ο superman για να μας ικανοποιήσει... και πάλι νομίζω κάτι θα μας έλειπε... o spiderman ισως...

Δηλαδή τι στο καλό θέλουμε ρε παιδιά από τους άντρες???? Να κάνουν τα πάντα όταν και όπως τα θέλουμε εμείς??? Και αντε και τα κάνουν ,  πως περιμένουμε να μην έχουν κουραστεί και μετά να θέλουν να φύγουν  ή να βρουν άλλη???

Πιστεύω λοιπόν ότι το μυστικο είναι να μην τα περιμένουμε όλα από έναν άντρα...ή για να το γενικεύσω λίγο μην φανώ και αντιφεμινίστρια... δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από έναν άνθρωπο...

Για να νιώσουμε ολοκληρωμένοι και ευτυχισμένοι δεν φτάνει ο καβαλάρης και το άλογο... χρειάζονται πολλά άλογα και πολλοί καβαλάρηδες...και όχι μην παρεξηγηθώ...δεν εννοώ  διαφορετικοί εραστες κλπ...Λέω απλά ότι χρειαζόμαστε να αντλουμαι ικανοποιηση και από άλλους τομείς και από άλλους ανθρώπους... Καλός  ο γκόμενος κυρία μου αλλά δεν θα γίνει και φίλος σου και πατέρας σου και γιος σου... ούτε θα γίνει η κολλητή σου..  Πήγαινε βρες κανα 2 φίλες, κάνε και 5 πράγματα  μόνη σου,   ασχολείσου με τα δικά σου ενδιαφέροντα..και αν δεν έχεις τράβα βρες...

Ειμαστε τόσο πολύπλευρα όντα που για να ικανοποιηθούμε δεν φτάνει ένας άνθρωπος...ούτε ένας γάμος ούτε μια σχέση..

Οπότε προτείνω λοιπόν σαν λύση αυτό...  να μην τα περιμένουμε όλα από  τον σύντροφο και να προσπαθήσουμε να νιώσουμε ολοκληρωμένοι  άνθρωποι χωρίς αυτόν πρώτα και μετά να τον βάλουμε και αυτόν  στο παιχνίδι...ελπίζοντας και πιστεύοντας ότι είναι κι  αυτός ολοκληρωμένος από μόνος του...κι έτσι απλά να συμπορευτούμε...

Παρόλο που τα χω σκεφτεί πολύ πολύ καιρό πριν και γενικά έχω βελτιώσει απίστευτα τον τρόπο που σχετίζομαι, είναι στιγμές που πάλι ελπιζω στην εύρεση του καβαλάρη - πρίγκιπα για να με κάνει ευτυχισμένη... Και αυτό συνήθως γίνεται στην αρχή μιας σχέσης που λέω "αχ να αυτός είναι"...Τι αυτός είναι ρε μουρλή??? Πάλι πας να φορτώσεις έναν άνθρωπο με χίλιους ρόλους και να τον κάνεις υπεράνθρωπο? Ευτυχώς το καταλαβαίνω πλέον και επανέρχομαι εύκολα στην πραγματικότητα μου και του αφαιρώ φορτία του ανθρώπου και τον αφήνω να είναι αυτό που είναι...

Δεν προσπαθώ να τον αλλάξω ...αν κάποιος  από τους  2  μας βελτιωθεί μέσα από την σχέση...αυτό είναι τέλειο...αλλά όχι όχι δεν θα αλλάξω κανέναν και δεν ζητάω πολλά πλέον... ούτε άλογο ζητάω ούτε καν αυτοκίνητο...

Και βλέπω ότι έτσι πάει καλύτερα το πράγμα...

Αυτά για σήμερα... Σας φιλώ....

απλά υπέροχο....

men vs women 1-0

Είναι στιγμές που παρόλο που δν μ αρεσει παραδέχομαι ότι οι άντρες σκέφτονται καλύτερα από τις γυναίκες....πιο έξυπνα θα  μπορούσα να πω...γιατί απλά ασχολούνται με αυτά  που πρέπει να ασχοληθούν, απλά και ξεκάθαρα χωρίς πολλά πολλά....  βλέπουν τα πράγματα ως έχει...εμείς οι γυναίκες....ψάξε βρες το ...παρερμηνεύουμε καταστάσεις και λόγια...χανόμαστε στην μετάφραση και βάζουμε σάλτσες και ίντριγκες γιατί θέλουμε να κάνουμε την ζωή μας υπερπαραγωγή όπως μας έμαθαν  μικρές....ναι ναι ειναι στιγμές που θα ήθελα να μπορούσα να σκεφτώ σαν άντρας...ΑΠΛΑ...


Συνειδητοποιώ ότι όσο κι αν μεγαλώνω όσο κι αν ωριμάζω...το μυαλό της γυναίκας υπάρχει πάντα μέσα μου...με τα καλά του και τα κακά του...και όλο και πιο συχνά τελευταία με ταλαιπωρεί πολύ αυτή η γυναικεία σκέψη... μου κάνει τα πράγματα πολύπλοκα χωρίς να είναι...και εκεί είναι που χρειάζομαι την φιλική σχέση με άντρες...γιατί μου λύνουν τα προβληματα μου με τον απλό παλιό καλό τρόπο...1+1=2....
Συνήθως όταν ζητάω την συμβουλή για το ίδιο θέμα σε φίλη και σε σε φίλο και η απάντηση είναι πολύ διαφορετική...Δεν θα ξεχάσω μια φορά πριν καιρό που είχε έρθει να με δει στην δουλεια μου (βραδινή δουλεια) ένας τυπος με τον οποίον φλερτάραμε...έκατσε λοιπόν το παιδί 2 ώρες και μου κανε παρέα και κατα την διάρκεια χασμουρήθηκε 5-6 φορές... εγω ως γυναίκα αυτό το εξέλαβα σαν απόρριψη...και να τα τηλέφωνα με τις φίλες μου την άλλη μέρα...και "ααα..χασμουρήθηκε!!! Το γαιδούρι!!!" "Α δεν γουστάρει" " τι ήρθε να κάνει εκεί να χασμουρηθεί??" Ευτυχώς βρέθηκε και 1  καλός μου φίλος που πάντα μου τα λέει σταράτα  να μου πει "Μάλλον νύσταζε το παιδί..ήρθε όμως να σε δει και να σου κάνει παρέα". Και την άλλη μέρα έτσι από περιέργεια όταν τον ειδα τον άνθρωπο του το είπα...ότι με ενόχλησε που χασμουριόταν...ε γέλασε και είπε "Απλά νύσταζα". 


To παραψάχνουμε εμείς οι γυναίκες ρε παιδί μου ενώ οι άντρες ότι τους έρθει το κανουν...αν και οφείλω να ομολογήσω ότι έχω δει ότι χαλάνε κι αυτοί λιγάκι...και δρουν με σχέδιο ...και έχω σοκαριστεί!!! ... όχι παιδιά μείνετε όπως είστε έτσι σας θέλω.... μην γίνεται σαν κι εμάς σ αυτό το κομμάτι....


Ξέρω ότι θα πέσουν όλες οι γυναίκες του πλανήτη (γιατί ναι σαφέστατα όλες τους διαβάζουν το blog μου) να με φάνε... ότι το χω κάψει που υποστηρίζω τα γουρούνια που είναι χαμηλής νοημοσύνης, που κερατώνουν που λενε ψέμματα που το ένα που το άλλο...Οκ κορίτσια...δεκτό ότι και να πείτε...
Δεν πάω να αποδείξω ότι ειναι καλύτεροι άνθρωποι από εμάς ...ούτε πιο ευαίσθητοι ουτε πιο αναισθητοι....Ανθρωποι είμαστε όλοι και έχουμε πολλά κοινά στοιχεία...Απλά οι άντρες είναι πιο απλοί... και μερικές φορές αυτό τους κάνει πιο ικανούς στον τρόπο χειρισμού των καταστάσεων...


Και καλώς η κακώς τα πιο έξυπνα άτομα που γνωρίζω -  από πλευράς πόσο εύκολη έχουν κάνει την ζωή τους και απλή - είναι άντρες...Sorry girls....

"Τιποτα δεν ειναι αυτονόητο για μένα. Θέλω να μου μιλάς!!!"

απλά λόγια αληθινά... ότι πιο όμορφο μου έχουν πει ποτέ...

ποίος φταίει???

Το ύφος μου λίγο χαμένο λίγο μελαγχολικό...ίσως να φταίει αυτός που φταίει ίσως να φταίω πάλι εγώ

ίσως εγώ κι αυτός που φταίει να 'χουμε κάτι τις κοινό..ίσως να φταίμε και οι δυό μας ίσως κανένας απ' τους δυό.

Θέλω όταν φταίω να το λέω να μπορώ να αντιληφθώ πως άμα κλαίω όταν δε φταίω ίσως να φταίω και λίγο εγώ.

Ίσως κανένας μας δε φταίει μπορεί να είναι όλα γραφτά....παιχνίδια να είναι όλα της μοίρας που δεν αλλάζουν τελικά... μα όσοι γκρινιάζουν κι αναστενάζουν μήπως κάτι καλό συμβεί...μ' όλους τα βάζουν και σου φωνάζουν "δεν είχα άλλη επιλογή".

Μα ποιός θα σου πεί τι είναι ωραίο τι είναι σωστό και ηθικό; Ποιός θα μου πεί και τι να κάνω τι είναι κακό και τι καλό; Άμα δε μάθεις ν' αγαπάς.... θα πρέπει να μάθω πρώτα εγώ να σ' αγαπώ όποιος κι αν είσαι η όποιος θέλεις να 'σαι εσύ θα με μισείς θα μ' εκδικείσαι που θ' αγαπώ τόσο πολύ.  Κι όλους αυτούς που θα μ' αγαπάνε θα μισείς τώρα εσύ όπως κι αυτοί κακία δε κρατάνε και θα σ' αγαπούν κι αυτοί.

Θα ψάχνεις λοιπόν στα ίδια μέρη απ' την αγάπη να κρυφτείς....ασφάλεια θα βρείς ξανά στο χέρι αυτού που σού 'μαθε να μισείς....Και ίσως μια μέρα να ξυπνήσεις με ύφος μελαγχολικό...κι αντί το κενό σου να γεμίσεις να ψάχνεις ποιος να φταίει γι' αυτό...που ήρθανε τα πράγματα έτσι και πήραν άσχημη τροπή....να σκεφτείς αυτός που φταίει κλαίει και μήπως κλαίει από ντροπή.

Κι αν το κεφάλι σου το σκύψεις το δάκρυ σου να μη φανεί....κι άμα στη σκέψη υποκύψεις ότι φταίς και λίγο εσύ

αυτό είναι μια καλή αρχή...

από γιορτή σε πληγή και πάμε πάλι....

ειναι η επίθεση άμυνα???? είναι η άμυνα επίθεση? Ποιός επιτίθεται σε ποιόν και γιατί? Ακύρωση? Φόβος? Ανάγκη για αναγνώριση? Φοβος ότι δεν θα σε θέλουν? Προσπάθεια να σ αγαπούν? Φόβος να σε αγαπούν? Φόβος φόβος φόβος....ανασφάλεια.... σε θέλω...με θέλεις...κι αν δεν με θέλεις??? δεν αντέχω να μου φέρεσαι καλά...γιατί τι θα γίνει άμα σε χάσω? δεν έχω μάθει έτσι...έχω μάθει να έχω τον έλεγχο... επίθεση λοιπον... επίθεση να δείξω ότι δεν είμαι τόσο καλή όσο νομίζεις... επίθεση από αντίδραση...αντίδραση στο πόσο καλα με κάνεις να νιώθω....αντίδραση στο εμείς...και μετά τύψεις....δεν θέλω άλλες απώλειες...σ αγαπώ...σε μισώ...οχι όχι δεν σε μισώ...ίσως να σε φοβάμαι..φοβάμαι την καλή πλευρά μου που μέσω εσένα ανακάλυψα...φοβάμαι το πόσο πολύ θέλω να είσαι καλά...τι δουλειά εχω εγώ με όλα αυτά???? εγώ...εγώ δεν είμαι έτσι...και πως είμαι???? ποιά είμαι τελικά?? τι θέλω πραγματικά? θέλω εσένα? θέλω εμένα? θέλω να είμαι καλά... θέλω να είσαι καλά...μπορούν να γίνουν και τα 2? πως??? ποιός ξέρει πως???? πως θα γίνει να μην πληγώνομαι τόσο εύκολα? Δεν τα χω καλά με τις απώλειες και όμως τις βιώνω καθημερινά..όχι όχι άλλες απώλειες....δεν μπορώ δεν θέλω...γίνεται όμως έρωτας χωρίς απώλεια? γίνεται  να δοθείς και να μην χάσεις ένα κομμάτι σου? και είναι δυνατόν να μην δοθείς και να μην ζείς τελικά την χειρότερη απώλεια που υπάρχει???

αλλά δεν είμαι εγώ τελικά που επιτίθεμαι...ειναι το παιδί μέσα μου ... που σε χρειάζεται περισσότερο απ όσο εγώ...κι εγώ δν το επιτρέπω και αντί να τσακωθώ μαζί του...επιτίθεμαι σε σένα τελικά...

Πόσο χρειάζομαι να με καταλάβεις και να μ αγαπήσεις... έτσι όπως ακριβώς είμαι...

"...είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή...ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή...μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί...είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή..
Βάλε φωτιά σε ότι σε καίει σε ότι σου τρώει την ψυχή...υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί... ειναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή..."

Aπευθείας από CooCooLand....

Και η πρόταση τραγουδιού ήρθε άμεσα από την φίλη μου...Και της το αφιερώνω...γιατί ξέρω ότι ζούμε στην ίδια χώρα...love you....

αλλαγή πλεύσης....

Τελικά τι είναι πιο δύσκολο να δίνεις ή να μάθεις να παίρνεις??? χρόνια τώρα το μόνο που ξέρω είναι να δίνω... το οποίο οκ καλό ειναι και τυχερός οποιος είναι φίλος μου αλλά ρε παιδιά έτσι στερώ στον άλλον την χαρά να μου δώσει!! Και μιλάω και σε φιλικό και σε ερωτικό επίπεδο... Γιατί όπως κι εγώ θέλω να δώσω μπορεί να έχει και κάποιος άλλος την ίδια ανάγκη. Οπότε εκεί τι γίνεται? Δεν θα μπορέσουν να είναι μαζί δύο άνθρωποι επειδή ξέρουν μόνο να δίνουν?? Το αντίθετο θα μπορούσε να υπάρξει άραγε? Θα μπορούσε να είναι μαζί 2 άνθρωποι που είναι παρτάκηδες?? Με την καμία!!!
Πολύ μ έχει μπερδέψει όλο αυτό. Γιατί χρόνια απωθώ τους ανθρώπους που δίνουν και πάω και κολλάω...να μην πω κυνηγάω...τους παρτάκηδες. Κουράστηκα όμως πια...Πριν όμως αναζητήσω τον άνθρωπο που ξέρει να δίνει μήπως πρέπει να κάνω λίγο εξάσκηση στο να μάθω να παίρνω χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι σταματάω να δίνω??? Γιατί είναι ωραίο να αφήνεις τον άλλον να σου δείξει ότι σε θέλει, να σε φροντίσει...ή μάλλον πρέπει να είναι ωραίο...
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος που ταυτίζεται μαζί μου ή είμαι μοναδική περίπτωση σε αυτόν τον πλανήτη... ( ξέρω ξέρω...δεν είμαι).
Θέλει ισορροπία παιδία για να πετύχουν οι σχέσεις. Να δίνεις αλλά και να αφήνεις να σου δίνουν.

Σίγουρα θα εναντιωθούν πολλοί με μένα και θα πουν ότι θέλουν να παίρνουν αλλά οι άλλοι δεν τους δίνουν. Εγώ θα έλεγα να ψάξουν λίγο καλύτερα μέσα τους και να δουν μήπως οι άνθρωποι που διαλέγουν πάντα είναι παρτάκηδες? άρα ποιός τους διαλέγει ρε παιδιά??? Γιατί δεν διαλέγετε τον άλλον τύπο? Τον δοτικό? Που ενδιαφέρεται για σας???? Ξέρω ξέρω...σας ξενερώνει...χμμμμ....χμμμμ...
Για σκεφτείτε λίγο...Τι κρύβεται από πίσω???? Είναι πραγματικά ότι ειστε άτυχοι και μπλέκεται πάντα με παρτάκηδες ή μήπως είναι το μόνο που πιστεύετε ότι μπορείτε να προσελκύσετε? Μήπως η αγάπη σας πέφτει πολύ? Μήπως κάτι φοβάστε? Μήπως πιστεύτετε ότι δεν το αξίζετε?

Δεν ξέρω τελικά αν έχουν κανένα νόημα αυτά που γράφω... Είμαι σε φάση αναπροσαρμογής και ανασυγκρότησης και σε δοκιμή του να αφήσω να μου δώσουν... Δυσκολεύομαι αρκετά.... Αλλά θα το κάνω...Ηρθε ο καιρός της αλλαγής γιατί το προηγούμενο μοντέλο δν το αντέχω πια.... Και έτσι κι αλλιώς οι αλλαγές ειναι δύσκολες και συνήθως κλωτσάω. Ε ας κλωτσήσω λίγο. Αλλά όσο και να κλωτσήσω εγώ θα μάθω να δέχομαι και να απολαμβάνω αυτά που οι άλλοι θέλουν να κάνουν για μένα.... Γιατί άλλωστε να τους στερήσω αυτή την χαρά και την ικανοποίηση....

Αν δεν κατάλαβε κανείς τι γράφω...δεν πειράζει... είμαι σε κουκου φάση...με την καλή πάντα έννοια....
Οπότε σας χαιρετώ για σήμερα από την CooCooLand.... τα ξαναλέμε όταν έχω κάτι να πω...

Τραγούδι δν μου ρχεται που να ταιριάζει...αν βρείτε κάτι στείλτε το....

keep in touch....

Η Ελεονώρα λέει ότι δν ειπα εγώ ένα χρόνο πριν....

"τόσο γενική αυτή η φράση...ταιριάζει τέλεια στην κρυα σου στάση... τα λέμε.... 

εγώ πεθαίνω κ εσύ θέλεις να παίξεις.... τα λέμε... 

ποιός σου χει μάθει να σκοτώνεις με ψέμμα...σκληρούς ανθρώπους να πατάς σαν εμένα...

χειρότερο κι από βρισιά... τα λέμε..."

 

Πες τα κορτίτσι μου!!!! 

with you I m happy!!!

και επειδή το προγούμενο κομμάτι ήταν λίγο βαρύ λόγω έντονης βροχής... ακούστε κι αυτο από τον υπέροχο peter hammill....

...

If I could....

και μιας και βρέχει καταρρακτωδώς ....και επειδή τον τελευταίο καιρό μ  έχει βγει ένας ρομαντισμός που είχε κρυφτεί πολύ καλά για καιρό... σκέφτομαι ότι γενικώς έχει χαθεί ο ρομαντισμός... παλιά ήταν αλλιώς τα πράγματα ο κόσμος ερωτευόταν περπατούσε χεράκι χεράκι κοιταζόταν στα μάτια..έστελνε ο άντρας λουλούδια στην γυναικα και περίμενε καιρό μέχρι να την κατακτήσει... και το σεξ που αργούσε συνηθως ήταν απλά μια ολοκλήρωση αυτού που είχε αρχίσει από καιρό....αλλά αυτά ήταν τότε...τώρα τα πράγματα γίνονται πιο γρήγορα και πιο ωμά... 

μπορώ να γυρίσω για λίγο το χρόνο??? να ζήσω και να νιώσω όπως ένιωθε το 1973 ο Jim Croce όταν τραγούδαγε το time in a bottle???

If I could save time in a bottle...the first thing that I'd like to do...is to save every day...till eternity passes away..just to spend them with you....

If I could make days last forever...if words could make wishes come true...I'd save every day like a treasure and then again I would spend them with you...

But there never seems to be enough time...to do the things you want to do...once you find them...I ve looked around enough to know..that you're the one I want to go through time with....

If I had a box just for wishes...and dreams that had never come true... the box would be empty...except for the memory of how they were answered by you...

πόσο μα πόσο όμορφα λόγια... έτσι θέλω να νιώσω...μπορώ??? ε ναι νομίζω πως μπορώ....(????)

take care of the one you love....

μετά από παρότρυνση μιας φίλης λέω να προσπαθήσω να αρχίσω να γράφω ξανά στο blog...το οποίο είχα αρχίσει το καλοκαίρι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης...εν όψει ενός χωρισμού...πάει πολύ καιρός από τότε και όλα πάνε καλά...ο εν λόγω χωρισμός τελικά για καλό ήταν... εγώ επιμένω άλλωστε σε αυτό χρόνια...οι χωρισμοί είναι πάντα για καλό...μα πάντα...
λοιπον αυτούς τους 6 και βάλε μήνες μετά τον χωρισμό παραμένω μόνη (εδώ βάζουμε ένα ερωτηματικό έτσι για να έχει σασπενς).... αλλά είμαι καλύτερα από τότε γιατί δεν έχω συνέχεια να τρώγομαι με το τι θα πω πως θα το πω και τι θα κάνω ώστε να αρέσω στον άλλον...και να πω την αλήθεια ξέροντας ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα βρίσκεται σύντομα στα πάτρια εδάφη... δεν μου καίγεται καρφί...
θα μου πεις τόσο γρήγορα περνάνε τα αισθήματα σας κυρία μου??? έτσι τον πετάτε τον άνθρωπο??? (αυτό μου θυμίζει σχετικό μου post του Αυγούστου) τα αισθήματα μου κρατούνε μια χαρά...αγαπάς κάποιον και δεν αλλάζει αυτό... όταν όμως δν μπορεί να το ανταποδώσει έτσι όπως θέλεις φεύγεις...φευγεις για να προστατευτείς... και κρατάς αυτή την αγάπη μέσα σου σε ένα κομμάτι της καρδιά σου... και χρησιμοποιείς όλη την υπολοιοπη καρδιά σου για να αγαπήσεις κάποιον άλλον όταν έρθει η ώρα... και καμιά φορά εκπλήσσεσαι πόσο γρήγορα έρχεται αυτή η ώρα... (εδώ πάει το ερωτηματικό το προηγούμενο)...
δεν μπορώ να γράψω περισσότερα...άλλωστε μην ξεχνιόμαστε είμαστε σε δημόσιο χώρο...
take care of the one you love....λέει η Imany...αυτό ακριβώς...γιατί δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να νοιάζεσαι για κάποιον και να τον φροντίζεις.... και να χαίρεσαι που υπάρχει και και και και και και.... και θα μείνετε με το ερωτηματικό.... και όπως λέει κι ένα άλλο κομμάτι που ίσως να ταίριαζε περισσότερο σε αυτό το post ...οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο....και μένουν εκεί...εμείς ακόμα είμαστε εδώ και συνεχίζουμε να ζούμε και να γουστάρουμε....