Βρίσκομαι στην δουλειά μου μ ενα φοβερό και τρομερό ωράριο...Σάββατο και δουλεύω 10 το πρωί με 11 το βράδυ... κ εκεί που έχει πάει 3 η ώρα το μεσημέρι και φυσικά δεν έχει πατήσει άνθρωπος στο μαγαζί λέω δεν αρχίζω να γράφω ένα blog?
μετά σκέφτομαι γιατί έχω να πώ κάτι σε κανεναν? χμμμμ....δεν ξέρω...θα δείξει...
Βρισκόμαστε λοιπόν στην πρωτελευταία μέρα του Ιουλίου και ετοιμαζόμαστε να αποχαιρετήσουμε τον δεύτερο μήνα του καλοκαιριού...
ένα καλοκαίρι που ξεκίνησε δυναμικά με αποφάσεις που καλώς η κακώς στη διάρκεια του αναιρέθηκαν... και οκ δεν πειράζει να τις αναιρούμε τις αποφάσεις μας...όχι όμως να πηγαίνουμε προς τα πίσω ρε παιδια...
ε εμένα αυτό μου συνέβη φέτος και έγινε χωρίς καν να το καταλάβω.... εμ έτσι συμβαίνουν αυτά...αθόρυβα... και έρχεται μια μερα ακούς ένα μπαμ...και συνειδητοποιείς τι έχει γίνει...
Ξεκινώντας λοιπόν το καλοκαιρι με βρήκε μέσα σε μια ερωτική ιστορία που κρατάει εδώ και 11 μήνες πλέον... την οποια όμως ήθελα να τελειώσω γιατί ο mr. ΚΙΤ (δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε όνομα και προσωπικές πληροφορίες....μπορεί να είναι ένας από εσάς....) - ωχ τι έλεγα μπερδεύτηκα τώρ.α... α ναι ο Mr. KIT λοιπόν θέλει να είναι μαζί μου εδώ και 11 μήνες όποτε θέλει αυτός και να μπαινοβγαίνει στη ζωή μου και πάνω απ όλα στην ψυχή μου...όποτε θέλει αυτός χωρίς να τον νοιάζει το τι ζόρι τραβάω εγώ... κοιτάει μόνο την πάρτη του και έχει βρει το θύμα που το κάνει ότι θέλει και που δεν τον ζορίζει σε τίποτα....καλώς κάκώς το άφησα να συμβαίνει για καιρό αυτό γιατί υπήρχαν συνθήκες που με έκαναν να τον δικαιολογώ.... αρχές καλοκαιριού όμως έφτασα στα όρια μου και αποφάσισα ότι μ ενα εμαιλ θα το τελειώσω...ναι ναι ξέρω, κακή επιλογή το μαιλ αλλά ρε παιδιά ήταν εκτός ελλάδας για 2 μήνες και δεν είχα τηλέφωνο του...επίσης από κοντα θα μου ήταν δύσκολο να το κάνω γιατί θα ξανάπεφτα στην λούμπα άμα τον έβλεπα... ναι ναι δυστυχως ήμουν και είμαι πολύ ερωτευμένη με τον εν λόγω κύριο.... στέλνω λοιπόν το μαιλ μου λέω όλα τα παράπονα μου και ότι όταν γυρίσει θα λειπω γιατί αποχωρώ από αυτήν την ιστορία... και φεύγω έτσι να πάω διακοπές στην μαγευτική Υδρα... δεν κρύβω ότι ένας λόγος που πήγα εκεί ήταν ότι άφηνα ένα παράθυράκι μήπως του τη βαρέσει καταλάβει τι χάνει και έρθει γονατιστός να με βρει....
μην σας τα πολυλογώ όχι δεν ήρθε αλλά μετά από ένα τηλέφωνο του 3 βδομάδες μετά έσπασα... και τον κάλεσα να έρθει στην Ανάφη όπου είχα πάει μετά... ναι ναι δούλεψα καλέ στο ενδιάμεσο δεν είμαι εισοδηματίας...
και ναι το πουλάκι μου ήρθε στην Ανάφη...δεν ήρθε στην Υδρα που ήταν 1,5 ώρα από Πειραιά ήρθε στην Ανάφη που είναι 13... ε όπως καταλαβαίνεται αναθάρρησα... νομίζω το ίδιο θα έκαναν όλες οι γυναίκες που ξέρω... περάσαμε 5 σούπερ μέρες που πήγαν πραγματικά καλύτερα απ ότι νόμιζα... και μετά back to athens... αντε να δουμε λεω μπορεί να αλλάξει κάτι...
χμμμμμ..... μα πόσο χαζή πρέπει να είμαι για να πιστεύω κάτι τέτοιο??? όχι απλά δεν άλλαξε....νομίζω ότι χειροτέρεψε κιόλας γιατί τώρα μάλλον μ έχει και πιο σίγουρη από ποτέ...
γυρίσαμε λοιπόν και αφού με είδε λιγάκι έφυγε να πάει καπου προς Πελοπόννησο διακοπες...οκ λέω αντε να δουμε αν θα επικοινωνήσει... 4 μέρες ούτε μηνυμα ούτε τίποτα... οπότε εδώ είναι λοιπόν ο λόγος που άρχισα να γράφω σήμερα....
κάθομαι κι εγώ η καημένη και πάω να γράψω σ ενα ημερολόγιο που ειχα να γράψω καιρό και βλέπω τι έγραφα πριν 4 μήνες ....και τι βλέπω???? αυτά που γράφω είναι ακριβώς αυτά που θέλω να γράψω και σήμερα...πανομοιότυπα...
δηλ. δεν έχει αλλάξει τίποτα..εγώ πάλι νιώθω προδομένη, πάλι νιώθω ότι θέλω να φύγω και δεν ξέρω πως... μα τα ίδια σας λέω...
και βλέποντας το αυτό...ενώ ήμουν αρκετά στεναχωρημένη και πιεσμένη... άρχισα να γελάω...αλλά να γελάω με την καρδιά μου... μου φάνηκε πραγματικά τόσο μα τόσο αστείο και ακόμα μου φαίνεται.... μα είναι δυνατόν να κάνουμε ξανά και ξανά τα ίδια λάθη??? αφού βρε χρυσό μου το βλέπεις δεν σε θέλει τι περιμένεις και ελπίζεις...
δεν ξέρω αν θα διαβάσει κανείς αυτό το blog ούτε καν ξέρω πως μπορεί κάποιος να το διαβάσει...αν όμως κάποιος το κάνει θα ήθελα πραγματικά την άποψη του... πως θα φύγω από αυτήν την κατάσταση????
αυτά για σήμερα .... σας βάζω κι ένα αγαπημένο τραγουδάκι
