όταν τελειώνεις μια "κακή" "σχέση" (ναι ναι εισαγωγικά και στις 2 λέξεις) τελικά αυτό που πονάει δεν είναι που χάνεις τον άλλον...αυτό είναι κάτι που ήθελες στην τελική να χάσεις γι αυτό το τελειωνεις...αφού δεν σε ικανοποιούσε...
αυτό που πονάει περισσότερο είναι ότι χάνεις το όνειρο που είχες χτίσει.... όλες οι σκέψεις οι ελπίδες τα όνειρα... πάνε κόβονται...κι όταν το κάνεις αυτό από μονο σου όντας ακόμη ερωτευμένη με τον άλλον πονάει πάρα πολύ το ρημάδι....
σε μια τέτοια φάση βρίσκομαι αυτές τις μέρες....πονάω πάρα πολύ βαθιά...νιώθω σαν να με χει πατήσει αυτοκίνητο και μετά να περνάνε κι άλλα αυτοκίνητα από πάνω μου κι εγώ να μην μπορώ να σηκωθώ... πονάει όλο μου το κορμί μέσα κι έξω...κι αυτό για ένα όνειρο που χάθηκε....
νιώθω περήφανη που βρήκα τη δύναμη να φύγω αλλά με τρώει και πάντα θα με τρώει μήπως έκανα λάθος... και αυτό μάλλον είναι κάτι που δεν θα το μάθω ποτέ....ίσως όταν μετά από καιρόείμαι χαρούμενη και πάλι και μου συμβαίνουν καλά γεγονότα να πειστώ ΄ότι ήταν για καλό μου που άφησα αυτή την ιστορία....
μέχρι τότε θα μάθω να ζω με την αμφιβολία και τον πόνο που ευελπιστώ ότι σιγά σιγά θα μειώνεται....
αυτό που πονάει περισσότερο είναι ότι χάνεις το όνειρο που είχες χτίσει.... όλες οι σκέψεις οι ελπίδες τα όνειρα... πάνε κόβονται...κι όταν το κάνεις αυτό από μονο σου όντας ακόμη ερωτευμένη με τον άλλον πονάει πάρα πολύ το ρημάδι....
σε μια τέτοια φάση βρίσκομαι αυτές τις μέρες....πονάω πάρα πολύ βαθιά...νιώθω σαν να με χει πατήσει αυτοκίνητο και μετά να περνάνε κι άλλα αυτοκίνητα από πάνω μου κι εγώ να μην μπορώ να σηκωθώ... πονάει όλο μου το κορμί μέσα κι έξω...κι αυτό για ένα όνειρο που χάθηκε....
νιώθω περήφανη που βρήκα τη δύναμη να φύγω αλλά με τρώει και πάντα θα με τρώει μήπως έκανα λάθος... και αυτό μάλλον είναι κάτι που δεν θα το μάθω ποτέ....ίσως όταν μετά από καιρόείμαι χαρούμενη και πάλι και μου συμβαίνουν καλά γεγονότα να πειστώ ΄ότι ήταν για καλό μου που άφησα αυτή την ιστορία....
μέχρι τότε θα μάθω να ζω με την αμφιβολία και τον πόνο που ευελπιστώ ότι σιγά σιγά θα μειώνεται....
