ποίος φταίει???

Το ύφος μου λίγο χαμένο λίγο μελαγχολικό...ίσως να φταίει αυτός που φταίει ίσως να φταίω πάλι εγώ

ίσως εγώ κι αυτός που φταίει να 'χουμε κάτι τις κοινό..ίσως να φταίμε και οι δυό μας ίσως κανένας απ' τους δυό.

Θέλω όταν φταίω να το λέω να μπορώ να αντιληφθώ πως άμα κλαίω όταν δε φταίω ίσως να φταίω και λίγο εγώ.

Ίσως κανένας μας δε φταίει μπορεί να είναι όλα γραφτά....παιχνίδια να είναι όλα της μοίρας που δεν αλλάζουν τελικά... μα όσοι γκρινιάζουν κι αναστενάζουν μήπως κάτι καλό συμβεί...μ' όλους τα βάζουν και σου φωνάζουν "δεν είχα άλλη επιλογή".

Μα ποιός θα σου πεί τι είναι ωραίο τι είναι σωστό και ηθικό; Ποιός θα μου πεί και τι να κάνω τι είναι κακό και τι καλό; Άμα δε μάθεις ν' αγαπάς.... θα πρέπει να μάθω πρώτα εγώ να σ' αγαπώ όποιος κι αν είσαι η όποιος θέλεις να 'σαι εσύ θα με μισείς θα μ' εκδικείσαι που θ' αγαπώ τόσο πολύ.  Κι όλους αυτούς που θα μ' αγαπάνε θα μισείς τώρα εσύ όπως κι αυτοί κακία δε κρατάνε και θα σ' αγαπούν κι αυτοί.

Θα ψάχνεις λοιπόν στα ίδια μέρη απ' την αγάπη να κρυφτείς....ασφάλεια θα βρείς ξανά στο χέρι αυτού που σού 'μαθε να μισείς....Και ίσως μια μέρα να ξυπνήσεις με ύφος μελαγχολικό...κι αντί το κενό σου να γεμίσεις να ψάχνεις ποιος να φταίει γι' αυτό...που ήρθανε τα πράγματα έτσι και πήραν άσχημη τροπή....να σκεφτείς αυτός που φταίει κλαίει και μήπως κλαίει από ντροπή.

Κι αν το κεφάλι σου το σκύψεις το δάκρυ σου να μη φανεί....κι άμα στη σκέψη υποκύψεις ότι φταίς και λίγο εσύ

αυτό είναι μια καλή αρχή...

από γιορτή σε πληγή και πάμε πάλι....

ειναι η επίθεση άμυνα???? είναι η άμυνα επίθεση? Ποιός επιτίθεται σε ποιόν και γιατί? Ακύρωση? Φόβος? Ανάγκη για αναγνώριση? Φοβος ότι δεν θα σε θέλουν? Προσπάθεια να σ αγαπούν? Φόβος να σε αγαπούν? Φόβος φόβος φόβος....ανασφάλεια.... σε θέλω...με θέλεις...κι αν δεν με θέλεις??? δεν αντέχω να μου φέρεσαι καλά...γιατί τι θα γίνει άμα σε χάσω? δεν έχω μάθει έτσι...έχω μάθει να έχω τον έλεγχο... επίθεση λοιπον... επίθεση να δείξω ότι δεν είμαι τόσο καλή όσο νομίζεις... επίθεση από αντίδραση...αντίδραση στο πόσο καλα με κάνεις να νιώθω....αντίδραση στο εμείς...και μετά τύψεις....δεν θέλω άλλες απώλειες...σ αγαπώ...σε μισώ...οχι όχι δεν σε μισώ...ίσως να σε φοβάμαι..φοβάμαι την καλή πλευρά μου που μέσω εσένα ανακάλυψα...φοβάμαι το πόσο πολύ θέλω να είσαι καλά...τι δουλειά εχω εγώ με όλα αυτά???? εγώ...εγώ δεν είμαι έτσι...και πως είμαι???? ποιά είμαι τελικά?? τι θέλω πραγματικά? θέλω εσένα? θέλω εμένα? θέλω να είμαι καλά... θέλω να είσαι καλά...μπορούν να γίνουν και τα 2? πως??? ποιός ξέρει πως???? πως θα γίνει να μην πληγώνομαι τόσο εύκολα? Δεν τα χω καλά με τις απώλειες και όμως τις βιώνω καθημερινά..όχι όχι άλλες απώλειες....δεν μπορώ δεν θέλω...γίνεται όμως έρωτας χωρίς απώλεια? γίνεται  να δοθείς και να μην χάσεις ένα κομμάτι σου? και είναι δυνατόν να μην δοθείς και να μην ζείς τελικά την χειρότερη απώλεια που υπάρχει???

αλλά δεν είμαι εγώ τελικά που επιτίθεμαι...ειναι το παιδί μέσα μου ... που σε χρειάζεται περισσότερο απ όσο εγώ...κι εγώ δν το επιτρέπω και αντί να τσακωθώ μαζί του...επιτίθεμαι σε σένα τελικά...

Πόσο χρειάζομαι να με καταλάβεις και να μ αγαπήσεις... έτσι όπως ακριβώς είμαι...

"...είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή...ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή...μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί...είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή..
Βάλε φωτιά σε ότι σε καίει σε ότι σου τρώει την ψυχή...υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί... ειναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή..."